Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως

Πλησιάζοντας στο τέλος αυτού του κειμένου ας θυμηθούμε ότι οι Σλάβοι κατέβηκαν στα Βαλκάνια τον 7ο αιώνα μ.Χ., δηλαδή 1000 χρόνια μετά την ακμή της Μακεδονίας, η οποία ήταν ένα μέρος της Ελλάδας, όπως η Αθήνα, η Σπάρτη, η Κόρινθος, η Θήβα και τόσα άλλα. Επίσης, το 1910 σε απογραφή των Οθωμανών ‘’Μακεδόνες’’ δεν βρέθηκαν! Το 1918 στο National Geographic και στις φυλές της Ευρώπης δεν βρέθηκαν. Το 1918 φτιάχτηκε το Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων χωρίς ‘’Μακεδόνες’’! Το 1921 στην απογραφή της (μετέπειτα) Γιουγκοσλαβίας, ούτε ένας ‘’Μακεδόνας’’ δεν βρέθηκε! Και ξαφνικά, ως δια μαγείας, μετά τον Β’Π.Π., ‘’εφευρέθηκαν’’ από τον Τίτο χιλιάδες ‘’Μακεδόνες’’! Να επικεντρωθούμε ιδιαιτέρως, στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913), τη ‘’γενεσιουργό αιτία’’ του σλάβικου μυθεύματος της διαίρεσης μιας ‘’τεράστιας’’ Μακεδονίας. Η αλήθεια είναι ότι η συνθήκη αφορούσε τον προσδιορισμό των συνόρων της Βουλγαρίας απέναντι σε Ελλάδα, Σερβία και Ρουμανία, μετά την ήττα της στο Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, που η ίδια προκάλεσε επειδή δεν ήταν ευχαριστημένη από τα σύνορα του Α’ Βαλκανικού Πολέμου. Δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τα ψέματα, που δυστυχώς αναπαράγονται ευρέως, ότι στο Βουκουρέστι αποφάσισαν να διαμοιράσουν τη Μακεδονία. Ούτε τη Μακεδονία ανέφεραν πουθενά, ούτε αυτό ήταν το θέμα της Συνθήκης! Άγνωστο ποιος για πρώτη φορά, θεώρησε ως Μακεδονία το σύνολο των εδαφών των βιλαετιών Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσσυφοπεδίου (του οποίου πρωτεύουσα ήταν τα Σκόπια και όχι η Πρίστινα!) και ‘’έβγαλε’’ τα ανιστόρητα ποσοστά 51%, 38%, 10% και 1% σε Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία και Αλβανία αντιστοίχως. Από ένα σημείο και μετά, πολλοί τα αντέγραψαν και μάλιστα σε κάποιες εγκυκλοπαίδειες (δυστυχώς και ελληνικές) υπάρχουν με τέτοια ακρίβεια, ώστε έχουν δύο δεκαδικά ψηφία! Έτσι, με τον καιρό, παγιώθηκαν (κακώς) αυτά τα ποσοστά, που φυσικά δεν ανταποκρίνονται στην ιστορική Μακεδονία (που κατά 95% ανήκει στην Ελλάδα), αλλά σε μια τεχνητά ’’παραφουσκωμένη’’ γεωγραφική, την οποία δολίως κάποιοι επινόησαν! Άλλωστε οι ίδιοι μιλάνε αόριστα για τα “τρία βιλαέτια”, χωρίς ποτέ να τα αναφέρουν, διότι θα γίνουν καταγέλαστοι, επειδή μέσα στο 38% της δήθεν Μακεδονίας που αποδόθηκε στη Γιουγκοσλαβία, είναι και το Κοσσυφοπέδιο! Τα Σκόπια είναι ένα θνησιγενές κράτος και είναι πολύ πιθανό να τα διαλύσει η εσωτερική τους διάβρωση, από την διαμάχη αλβανόφωνων – σλαβόφωνων. Εμφανίζονται ως ‘’ενιαίο εθνικό κράτος μακεδόνων’’, την ώρα που έχουν δύο συστατικές εθνότητες! Που η μία δεν είναι, ούτε δηλώνει, ούτε νιώθει μακεδονική! Και η άλλη – οι ‘’μακεδόνες’’ – είναι διαιρεμένοι μεταξύ τους σε βουλγαρίζοντες και μη! Τα Σκόπια, δηλαδή, είναι δύο ή τρεις εθνικές συνιστώσες σε ‘’συσκευασία’’ μίας πλαστής! Είναι ένα ψέμα που σπεύσαμε να νομιμοποιήσουμε εν ονόματι της σταθερότητας, αφού πολλοί πίστευαν ότι έτσι θα απομακρυνόταν η τουρκική επιρροή στους βόρειους γείτονές μας. Όμως, οι υποστηρικτές αυτής της άποψης έπεσαν έξω, διότι τον Ιούλιο του 2019 αντιπροσωπεία από τη σκοπιανή κυβέρνηση πήγε στα Κατεχόμενα της Κύπρου και συμμετείχε στους ‘’εορτασμούς’’ για την τουρκική εισβολή του 1974!

Η ‘’βάπτιση’’ ενός σλάβικου κράτους με το όνομα ‘’Μακεδονία’’ είναι βεβήλωση της παγκόσμιας ιστορίας! Δεν έχει κανείς την αρμοδιότητα να διαπραγματευτεί την παραχώρηση του ονόματος, δηλαδή ενός τμήματος της ελληνικής ιστορίας. Κάτι τέτοιο ίσως θα μπορούσε να αποφασίσει μόνο μία ταυτόχρονη σύναξη νεκρών, ζώντων και αγέννητων! Δεν είναι ατομικός τίτλος ιδιοκτησίας για να τον μεταβιβάσει κάποιος όπου θέλει για δικό του συμφέρον! Την Μακεδονία την παραλάβαμε από τους προγόνους μας και οφείλουμε να την παραδώσουμε μόνο στα παιδιά και τα εγγόνια μας! Άλλωστε, δεν υπήρχε ποτέ αναγνώριση έθνους ή κράτους με το όνομα Μακεδονία! Απλά τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η ονομασία μιας επαρχίας, ένα εσωτερικό όνομα του γιουγκοσλαβικού κράτους. Όπως και εμείς είχαμε (και έχουμε) εσωτερική περιφέρεια Μακεδονίας. Όμως, η ισορροπία δύο εσωτερικών ονομάτων σπάει, όταν το ένα καθίσταται κράτος. Διότι όνομα κράτους σημαίνει όνομα εθνότητας και όνομα γλώσσας. Το ότι τα Σκόπια κατέχουν ένα μικρό ποσοστό της ιστορικής Μακεδονίας (περίπου 10%), έχει κάνει πολλούς να θεωρούν υπερβολική την επιμονή όσων δεν παραχωρούν τον ελληνικότατο όρο στην επίσημη ονομασία του κρατιδίου. Οι γείτονές μας δεν έχουν καμία ιστορική σχέση με αυτόν τον όρο, σχέση που έχει αποκλειστικά ο λαός μας, γεγονός αποδεδειγμένο τρανά από την επιστημονική κοινότητα. Υπάρχουν αμέτρητα στοιχεία που φέρνουν την ιστορία ακαταμάχητα με το μέρος της Ελλάδας. Τέτοιες μαρτυρίες υπάρχουν και από μη Έλληνες ιστορικούς, αλλά και στην Αγία Γραφή! Και παρόλα αυτά, τα Σκόπια και οι ‘’φίλοι’’ τους παραβλέπουν την αλήθεια και προχωρούν σε μια πρωτοφανή παραχάραξη! Χωρίς ντροπή, δεν υπολογίζουν ένα από τα κορυφαία κεφάλαια όλης της Ιστορίας, κάτι που καταδεικνύει τη βαθιά σημερινή ηθική πτώση και την παραίτηση από ιδανικά και αξίες, Έτσι, στην υπηρεσία πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, εργαλειοποιείται ακόμα και η επιστήμη που, αντί να εκφράζει την αλήθεια, προωθεί κάθε λογής προπαγάνδες! Ωστόσο, όποιος εμμένει στην αλήθεια, που είναι αιώνια, πάντα δικαιώνεται και δεν έχει να φοβάται τίποτα! Το έγκλημα θα αναθεωρηθεί αργά ή γρήγορα. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι από τον Όμηρο και μετά, για πρώτη φορά στην Ιστορία, αναγνώρισαν (και συνεχίζουν να αναγνωρίζουν) κάποιοι Έλληνες το όνομα Μακεδόνες σε τρίτους. Δεν το δεχόμαστε με τίποτα! Θα υπερασπιζόμαστε πάντα την ιστορική αλήθεια ότι η Μακεδονία είναι μόνο Ελλάδα. Το να ομολογείς την αλήθεια στην εποχή μας χρειάζεται αγώνα και θυσία! Ο Μπ. Μπρεχτ έλεγε: ‘’Αν αγωνιστούμε μπορεί και να χάσουμε. Αν δεν αγωνιστούμε, είμαστε ήδη χαμένοι’’. Όσοι συμμετείχαν στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία δεν είναι ακραίοι, όπως κάποιοι αποκαλούν, αλλά πατριώτες που δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν αυτό το ψέμα! Λοιπόν – και για να τελειώνουμε – μπορεί το πολιτικό μας σύστημα να επιμένει να υιοθετεί την ορολογία των Πρεσπών, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων διαφωνεί. Για εμάς δεν υπάρχει Μακεδονία εκτός Ελλάδας! Για εμάς Σκόπια ήταν, Σκόπια παραμένουν! Παραφράζοντας λίγο τα λόγια που είπε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στον Μωάμεθ Β’ το 1453, θα πρέπει να κάνουμε σαφές σε όλους τους ”ενδιαφερόμενους” ότι: ‘’Το δε το όνομα σοι δούναι, ουτ’ εμόν εστίν, ουτ’ άλλου των κατοικούντων”, δηλαδή: ‘’Το να σου παραδώσω το όνομα, ούτε δικό μου δικαίωμα είναι, ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους’’!