«

»

Το ”Οπισθοδρομικό” Τρίπτυχο και η ”Εξέλιξη” (Συγνώμη Ελλάδα). (Μέρος 5)

Αυτό το μεγάλο ”όπλο” του λαού μας βοήθησε τους μυριάδες Χριστιανούς να μην αλλαξοπιστήσουν, παρόλο που τους έταζαν πλούσια ζωή, αλλά να πάρουν το ”στέφανο” του μαρτυρίου! Αυτό φώτισε τον Άγ. Γρηγόριο τον Παλαμά να ”ματαιώσει” τα σχέδια του Βαρλαάμ και να κρατήσει αναλλοίωτη την Ορθοδοξία από την δυτική εισβολή της ‘’φιλοσοφοποίησης’’ της πίστης το 14ο αιώνα και τον Άγ. Μάρκο τον Ευγενικό, σχεδόν μόνο του στη σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας, να αρνηθεί τις ύπουλες προτάσεις του πάπα Ευγένιου του Δ’, κάνοντας τον να παραδεχτεί ότι ΄΄Μάρκος ουχ υπέγραψεν, ουδέν εποιήσαμεν΄΄! Αυτό ενδυνάμωσε τον Άγ. Κοσμά τον Αιτωλό να περιοδεύσει όλη την Ελλάδα και να ιδρύσει 200 σχολεία καλλιεργώντας την ελπίδα για Απελευθέρωση μιλώντας για το Ποθούμενον που ήλθε μετά από μερικές δεκαετίες και τον άγιο επίσκοπο Σμύρνης Χρυσόστομο να παραμείνει με το ποίμνιο και να κατακρεουργηθεί, παρά να φυγαδευτεί και να σωθεί! Όλοι αυτοί, αλλά και πολλοί άλλοι, επώνυμοι και ανώνυμοι, άνοιξαν δρόμους με το παράδειγμα και το θάνατό τους γράφοντας τις χρυσές σελίδες της Ιστορίας μας! Αυτοί όλοι που είχαν αυτές τις ”μεσαιωνικές” αντιλήψεις και πίστεψαν σε Ελλάδα και Χριστό, είναι αυτοί που αναγέννησαν τόσες φορές το έθνος μας και σφράγισαν με το αίμα τους την ελευθερία μας, έχοντας στο στήθος τους το τρίπτυχο ”κόσμημα” μας, την Πατρίδα, την Οικογένεια και την Θρησκεία!

Αυτό το Τρίπτυχο λοιπόν, δεν είναι κτήμα κανενός ανθρώπου, κανενός καθεστώτος, καμιάς ιδεολογίας, αλλά ”είναι το κοινό κτήμα, η ψυχική περιουσία μίας φυλής, παραδομένη για αιώνες και χιλιετίες, από γενιά σε γενιά, από ευαισθησία σε ευαισθησία, κατατρεγμένη και πάντα ζωντανή, αγνοημένη και πάντα παρούσα, είναι η υπόσταση αυτού του πολιτισμού που έπλασε τους ανθρώπους και το λαό που αποφάσισε να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει στα ῾21”, όπως υπέροχα γράφει ο Γ. Σεφέρης σκιαγραφώντας έναν αγράμματο συγγραφέα, ‘’έναν Έλληνα, τον Μακρυγιάννη”! Είναι αυτό που έκανε τον Ν. Καζαντζάκη να πει ότι ”η ελληνική φυλή ήταν πάντα, είναι ακόμα, αυτή που έχει το επικίνδυνο μέγα προνόμιο να κάνει θαύματα. Όπως όλες οι δυνατές, μεγάλης αντοχής φυλές, κι η ελληνική μπορεί να φτάσει στον πάτο του γκρεμού, κι ακριβώς εκεί, στην πιο κρίσιμη στιγμή, όπου οι αδύνατες ράτσες γκρεμίζονται, αυτή δημιουργεί το θαύμα. Επιστρατεύει όλες τις αρετές και πετιέται μονομιάς, χωρίς διάμεσους σταθμούς, στην κορυφή της λύτρωσης. Το απότομο τούτο, απρόβλεπτο από το λογικό, ανατίναγμα προς τ’ απάνω ονομάζεται θαύμα. Όλη μας η Ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βίαιο επικίνδυνο δρασκέλισμα από το χαμό στην σωτηρία”! Είναι αυτό το ελληνικό θαύμα, που ”έγραψε” τα  Έπη και τις Τραγωδίες, αυτό που συνέλαβε το Ολυμπιακό Ιδεώδες, την Εκεχειρία και τη Δημοκρατία, σε μια εποχή που οι περισσότεροι λαοί ζούσαν ακόμα στις σπηλιές! Αυτό που έβαλε τα θεμέλια στην Ιατρική, τα Μαθηματικά, τη Φιλοσοφία, την Αρχιτεκτονική και έχτισε τον Παρθενώνα και την Αγιά Σοφιά!

Αυτό το ιδιαίτερο ”χάρισμα” του γένους μας, είναι αυτό που έκανε το Βυζάντιο να μεγαλουργήσει, είναι αυτό που μας έβγαλε ”ανόθευτους” μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, είναι αυτός ο ”Αέρας” που έριξε τους φιλόδοξους Ιταλούς στη θάλασσα! Είναι αυτό που βρίσκεται βαθειά μέσα στην καρδιά κάθε Έλληνα, που είναι στα κύτταρά μας και στο DNA μας, αυτό που έμπαινε πάντα μπροστά και ουκ ολίγες φορές αντέστρεψε τις δύσκολες καταστάσεις! Και το ίδιο θα κάνει και τώρα, όπως μας διαβεβαιώνει ο Ι. Ρίτσος λέγοντας πως ”τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, να τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου”! Έτσι κι αλλιώς ‘’ο μόνος δρόμος που μας απομένει τώρα είναι ο κίνδυνος, δε γίνεται αλλιώς” μας προειδοποιεί ο Οδ. Ελύτης και συνεχίζοντας λέει πως ”ή θα συνθηκολογήσεις και θα μείνεις από τους εδώθε ή θα περάσεις πέρα. Προσοχή. Κανένας να μην λιγοψυχήσει. Τα χέρια στο τιμόνι. Έφτασε ο καιρός να επαληθευτούμε. Τα χέρια στο τιμόνι. Πρόσω. Πρόσω ηρέμα προς το μη θολούμενον, το έτρεπτον, το γυμνόν, το φαίνον, το αυτώ καταληπτόν, το αναλλοίωτον.” Είναι εύκολο να τα (ξανα)βρούμε όλα αυτά; Είναι! Αρκεί να ψάξουμε εκεί πίσω, στις ρίζες μας, εκεί που τα αφήσαμε! ”Γυρίστε στους παλαιούς καιρούς, αυτό θα είναι πρόοδος”, φωνάζει ο διάσημος Ιταλός μουσικοσυνθέτης του 19ου αιώνα, Τζουζέπε Βέρντι! Πάμε πίσω λοιπόν, πάμε πίσω ολοταχώς, εκεί πού μυρίζει λιβάνι, οικογενειακό τραπέζι και Ελλάδα!!!

Μπορεί λοιπόν η Ελλάδα! Μπορεί να ανατρέψει για άλλη μια φορά τη λογική και να μετατρέψει το όνειρο σε πραγματικότητα! ”Θλιβόμαστε και καταδιωκόμαστε, αλλά δεν απελπιζόμαστε και δε χανόμαστε, γιατί έχουμε μέσα μας το Θησαυρό που δε μας εγκαταλείπει”, μας νουθετεί ο Απόστολος των εθνών Παύλος! Ας γίνει η αρχή από τους λίγους και θα ακολουθήσουν οι πολλοί, ”καθώς το λίγο προζύμι σμιγόμενο με το πολύ άλευρο μεταδίδει τη δική του δύναμη σ’ αυτό και γίνεται όλο ζύμη” συμβουλεύει ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης! Ας κλείσουμε τα αυτιά και τα μάτια μας στους ”κήρυκες του εξευρωπαϊσμού που ό,τι είναι ελληνικό το βλέπουνε σαν φτωχό, τιποτένιο, κι ό,τι έρχεται απ’ έξω το θεωρούνε θαυμαστό, εξαίσιο”, κραυγάζει ο Φ. Κόντογλου και συνεχίζει λέγοντας πως ”εμείς οι άλλοι μαγκούφηδες, οι καθυστερημένοι «επαρχιώτες», οι παλιοημερολογίτες του πνεύματος, δεν θέλουμε, αλίμονο, να καταλάβουμε την πρόοδο, την εξέλιξη! Μα έλα που θρεφόμαστε με τα ντόπια και θρέφουμε και άλλους, και τους συγκινούμε με τα πατροπαράδοτα, που δεν είναι μικρολογίες φράγκικες, μα κάποια πράγματα «μέγεθος έχοντα»…”! Ας κάνουμε εμείς τα πρώτα βήματα και ο Θεός θα κάνει τα υπόλοιπα! Ας προσπαθήσουμε να υλοποιήσουμε το μεγάλο όραμα του Ι. Καποδίστρια που ήθελε μια χώρα ελληνορθόδοξη, που να είναι Παγκόσμιο Κέντρο Σοφίας και Γραμμάτων, διεκδικώντας ότι ”η Ελλάς πρέπει να κηρυχθή ομοφώνως υφ’ όλων των Δυνάμεων χώρα αφιερωμένη αποκλειστικώς και μόνον εις τας επιστήμας και την Διαφώτισιν του ανθρώπινου γένους, το έδαφος της να κηρυχθή εκ των έξω απρόσβλητον, εσωτερικώς δε να κρατηθή μακράν πάσης ξένης αναμίξεως. Η Ελλάς οφείλει να κηρυχθή δι’ όλην την ανθρωπότητα κράτος ιερόν, δημιουργούσα κατ’ αυτόν τον τρόπον μίαν δι’ ολόκληρον την ανθρωπότητα σωτήριαν ισορροπίαν”! Ας κλείσουμε με μια (προσ)ευχή του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας. Αυτή που ο ίδιος είπε, όταν έφτασε στην Αίγινα τον Ιανουάριο του 1828, απευθυνόμενος σε όλους τους Έλληνες… «Ἐάν ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν, οὐδείς καθ’ ἡμῶν»!

Υ. Γ. Αυτά που έγραψα είναι κάποιοι προβληματισμοί που μου δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια με αφορμή την ”οριακή” κατάσταση της πατρίδας μας και θέλησα να τους καταγράψω και να τους μοιραστώ. Η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύτηκα πολύ για το αν έπρεπε να το δημοσιεύσω ή όχι. Ξεκίνησα με λίγες σκέψεις, αλλά τελικά το όλο εγχείρημα βγήκε λίγο παραπάνω. Χρησιμοποίησα τα λόγια πολλών επιφανών αντρών ανά τους αιώνες, κυρίως Ελλήνων, όμως φυσικά υπάρχουν πολλά περισσότερα, που είπαν οι ίδιοι αλλά και τόσοι άλλοι. Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δε διεκδικώ βραβεία και επαίνους, ούτε θέση αρθογράφου ή αναλυτή. Άλλωστε αρκετά από τα γραφόμενα είναι ”κλεμμένα” από διάφορους αξιόλογους συγγραφείς, λογοτέχνες, δημοσιογράφους, κοινωνιολόγους κλπ. που μου έκαναν ”κλικ” όταν τα διάβασα σε βιβλία ή στο διαδίκτυο. Εύχομαι το κείμενο αυτό να βοηθήσει όσο είναι δυνατόν και να είναι ένα από τα πολλά λιθαράκια που χρειάζεται η αγαπημένη μας πατρίδα, ώστε να σταθεί και πάλι στο ύψος που της αξίζει σε όλη την Οικουμένη. Ο Θεός ας οδηγεί τα βήματα όλων μας!

Λειβαδίτης Κώστας

(Visited 47 times, 1 visits today)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Επιτρέπονται τα εξής στοιχεία και ιδιότητες HTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

8 + = 13