«

»

ΠΩΣ Η ΜΙΑ (ΕΛΛΗΝΙΚΗ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΓΙΝΕ…ΤΡΕΙΣ!!! Μέρος 28ο

Μπανόβινα Βαρντάρσκα, Επαρχία του Βαρδάρη, 1929-1941

Η Μπανόβινα του Βαρδάρη ήταν μια επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας. Περιελάμβανε το έδαφος που σήμερα ανήκει στο κρατίδιο των Σκοπίων, αλλά και περιοχές που υπάγονται στο Κοσσυφοπέδιο και τη Σερβία. Το όνομα στην επαρχία δόθηκε από τον ποταμό Αξιό, που είναι γνωστός στα βαλκανικά κράτη και ως “Βαρδάρης”. Η Μπανόβινα του Βαρδάρη δημιουργήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1929 με την νομοθεσία περί διοικητικής μεταρρύθμισης του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, όπως ονομάστηκε το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων με τον ίδιο νόμο. Η δημιουργία των επαρχιών αυτών, που καθορίστηκαν και ονομάστηκαν με βάση τη γεωγραφία (π.χ. ποτάμια) – και όχι την ιστορία ή την εθνολογία – αποτελούσε μέρος του μακροπρόθεσμου πολιτικού σχεδιασμού του βασιλιά Αλέξανδρου του Α΄, που ήθελε να αντικαταστήσει τις διάφορες εθνότητες του βασιλείου του με μια ενιαία γιουγκοσλαβική συνείδηση. Η Βαρντάρσκα ήταν μια από της εννέα μπανόβινες του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας. Συνόρευε στα βόρεια με τις επαρχίες του Μοράβα και του Ζέτα. Στα δυτικά συνόρευε με το Βασίλειο της Αλβανίας, στα νότια με το Βασίλειο της Ελλάδας και στα ανατολικά με το Βασίλειο της Βουλγαρίας. Σημαντικότερες πόλεις της ήταν τα Σκόπια (πρωτεύουσα), το Μοναστήρι, το Στιπ, ο Πρίλαπος, η Οχρίδα (που σήμερα ανήκουν στα Σκόπια) το Βράνιε και το Λέσκοβατς (που σήμερα ανήκουν στη Σερβία) και η Πρίστινα (σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1941, οι Δυνάμεις του Άξονα κατέλαβαν την Μπανόβινα του Βαρδάρη. Η επαρχία ως διοικητική δομή καταργήθηκε και η επικράτειά της διαμοιράστηκε στο Βασίλειο της Βουλγαρίας (που είχε συμμαχήσει με τους Ναζί), στην Σερβία (που ήταν κατειλημμένη από τα γερμανικά στρατεύματα) και στην Αλβανία (που ελέγχονταν από την φασιστική Ιταλία). Μετά τον πόλεμο, η περιοχή διαχωρίστηκε ανάμεσα στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας και στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σερβίας, ομόσπονδων δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας.

Μεσοπόλεμος και κομμουνιστικό κίνημα

Λίγα ζητήματα διεθνούς ενδιαφέροντος, όπως είναι το Μακεδονικό, έχουν συνδεθεί τόσο πολύ με το κομμουνιστικό κίνημα. Το 1917 η Ρωσία άλλαξε καθεστώς και πέρασε στους μπολσεβίκους. Μετά από δύο χρόνια, το 1919, ιδρύθηκε στη Μόσχα η Γ΄ Διεθνής Ένωση των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων. Η Γ’ Κομμουνιστική Διεθνής, γνωστή και ως Κομιντέρν, λειτούργησε ως όργανο συντονισμού, διοργάνωσε 7 παγκόσμια συνέδρια και αυτοδιαλύθηκε το 1943. Η Κομιντέρν υπολόγιζε σε βουλγαρική επανάσταση και για τον σκοπό αυτό επεδίωξε τον προσεταιρισμό της Εσωτερικής Μακεδονικής-Αδριανουπολίτικης Επαναστατικής Οργάνωσης (ΕΜΕΟ στα ελληνικά και ΒΜΡΟ στα βουλγαρικά), γεγονός που δείχνει τη σημασία που έδινε στο ζήτημα της Μακεδονίας. Υπενθυμίζεται ότι η ΕΜΕΟ ιδρύθηκε το 1893 και αποτέλεσε τον κύριο εκφραστή των βουλγαρικών διεκδικήσεων σε Μακεδονία και Θράκη, αποσκοπώντας στην – αυτονόμηση αρχικά και στη συνέχεια – ενσωμάτωση της Μακεδονίας, κατά το πρότυπο των εξελίξεων που οδήγησαν στην προσάρτηση της Αν. Ρωμυλίας στη Βουλγαρία. Ωστόσο η Κομιντέρν διαχώρισε τη θέση της από τη βουλγαρική αλυτρωτική προσέγγιση, για να φτάσει τελικά στο αίτημα για ‘’Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη’’! Μάλιστα, έκανε λόγο περί σλαβομακεδονικού έθνους που δεν ταυτιζόταν ούτε με το σέρβικο ούτε με το βουλγάρικο, επιδιώκοντας έτσι μια νέα ‘’καθαρή’’ εθνική ταυτότητα! Φαίνεται πως ο πανσλαβισμός του 19ου αιώνα με τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας (συνθήκη Αγ. Στεφάνου, 1878), είχε αντικατασταθεί από τον πανκομμουνισμό του 20ου με την ιδέα ανεξάρτητου κράτους στη βορειοανατολική Ελλάδα! Οι αποφάσεις της Κομιντέρν, όπως ήταν φυσικό, συμπαρέσυραν και το νεοσύστατο ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα (ΚΚΕ) που ιδρύθηκε το 1918 (ως το 1924 ονομαζόταν ΣΕΚΕ). Στο ιδρυτικό του συνέδριο, το ΚΚΕ μάλλον υποβάθμισε το Μακεδονικό Ζήτημα, σύντομα όμως υποχρεώθηκε να υιοθετήσει τις θέσεις της Κομιντέρν, στην οποία η επιρροή των βουλγάρων κομμουνιστών ήταν ισχυρή. Έτσι, το 1923 στη συνδιάσκεψη των βαλκανικών κομμουνιστικών κομμάτων, το ΚΚΕ αποδέχτηκε (όχι ομόφωνα) τη θέση για αυτόνομη Μακεδονία και οι διαφωνούντες διαγράφηκαν. Το 1924 το ΚΚΕ, ακολουθώντας τη γραμμή της Κομιντέρν, θα αποφασίσει περί ‘’Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης’’. Η θέση αυτή αποτυπωνόταν κατά περιόδους στα επίσημα έντυπα του ΚΚΕ (βλέπε εικόνα). Το 1935 η Κομιντέρν εγκατέλειψε το σύνθημα για αυτονόμηση της Μακεδονίας και υιοθέτησε αυτό της ‘’πλέριας ισοτιμίας σε όλες τις μειονότητες’’. Την απόφαση αυτή ενέκρινε και το ΚΚΕ, που δεν ήταν διατεθειμένο πλέον να αμφισβητείται ως μια δύναμη που έθετε σε κίνδυνο την εθνική ανεξαρτησία της χώρας.

Λειβαδίτης Κωνσταντίνος

(Visited 118 times, 1 visits today)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Επιτρέπονται τα εξής στοιχεία και ιδιότητες HTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

1 + 4 =