Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου

Στα τέλη Ιουλίου 1913 και μετά τις βουλγαρικές ήττες κηρύχτηκε γενική ανακωχή δίνοντας τέλος στο Β’ Βαλκανικό Πόλεμο. Ακολούθησε συνθήκη ειρήνης που υπογράφηκε μεταξύ των Βαλκανικών κρατών στις 10 Αυγούστου στο Βουκουρέστι. Σύμφωνα με αυτή η Ελλάδα προσάρτησε τη Μακεδονία (με τη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα) μέχρι τις εκβολές του Νέστου ποταμού, τη Νότια Ήπειρο και την Κρήτη. Το έπος των Βαλκανικών Πολέμων έδωσε στην Ελλάδα σχεδόν όλη την ιστορική Μακεδονία! Δυστυχώς έμειναν εκτός επικράτειας το Μοναστήρι και η Γευγελή που επιδικάστηκαν στη Σερβία και η Στρώμνιτσα και το Μελένικο στη Βουλγαρία. Ύστερα από πολλούς αγώνες, θυσίες και αίμα η Μακεδονία έγινε και πάλι Ελληνική. Η Βουλγαρία απέκτησε μια μικρή λωρίδα (110 χλμ.) στο Αιγαίο με μόνο λιμάνι το Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη), ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία κράτησε την ανατολική Θράκη μέχρι και την Αδριανούπολη. Η Αλβανία έγινε ανεξάρτητο κράτος, στο οποίο συμπεριλήφθηκε και η Βόρεια Ήπειρος, ύστερα από εντονότατες ιταλικές πιέσεις και απειλές εναντίον της Ελλάδος. Στο χάρτη φαίνονται τα νέα σύνορα μετά τη συνθήκη (με μοβ γραμμή) και τα παλιά με την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα νότια Βαλκάνια (με ροζ). Να σημειωθεί ότι ο σκοπός της συμφωνίας ήταν να τιμωρήσει την Βουλγαρία για τις επιθετικές της ενέργειες στον Β’ Βαλκανικό πόλεμο καθορίζοντας τα όριά της σε σχέση με τις γειτονικές χώρες και όχι να διαιρέσει κάποια “Μακεδονία” σε διάφορα κράτη. Μάλιστα τα σύνορα Σερβίας – Ελλάδας είχαν ήδη καθοριστεί νωρίτερα τον ίδιο χρόνο και όχι στο Βουκουρέστι! Οι ιστορικές ανακρίβειες και φαιδρότητες που μάλιστα προσδίδουν συγκεκριμένα ποσοστά διαίρεσης κάποιας ‘’ευρύτερης Μακεδονίας’’ προφανώς είναι αναληθείς! Όμως το χειρότερο είναι ότι έχουν πειστεί και τα υποστηρίζουν και Έλληνες! Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καθηγητές, απλοί πολίτες! Λίγο – πολύ πιστέψαμε σ’ αυτό το ψέμα! Διότι το αναφέρουν ‘’δικά μας’’ βιβλία, εγκυκλοπαίδειες και sites! Ο κύριος λόγος που γράφτηκε αυτό το (μακροσκελές) κείμενο είναι να προσπαθήσει να καταρρίψει αυτούς το μύθους!

Στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου δεν υπάρχει πουθενά η λέξη Μακεδονία, ούτε παράγωγά της. Είναι αβάσιμο ότι γίνεται άμεση ή έμμεση νύξη στη Μακεδονία και στο μοίρασμά της σε 3-4 κράτη! Αν διαβάσουμε τη συγκεκριμένη συνθήκη, η οποία υπάρχει στο διαδίκτυο, δεν θα βρούμε αναφορές σε ποσοστά διανομής του Μακεδονικού χώρου, ούτε τριχοτόμησή του! Υπάρχουν πολλές ονομασίες περιοχών που καθορίζουν τα σύνορα, αλλά πουθενά ο όρος Μακεδονία. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ποτέ δεν χρησιμοποίησε αυτό τον όρο για να ονομάσει οποιαδήποτε περιοχή. Στο χάρτη βλέπουμε πως προέκυψαν τα σύνορα μετά τη συνθήκη και είναι σημαντικό να προσέξουμε σε ποιό σημείο γράφει ’’MACEDONIA’’. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά θα δούμε ότι η πόλη Uskub (Σκόπια) βρίσκεται μεταξύ των γραμμάτων ‘’Ι’’ και ‘’Α’’ της λέξης ‘’SERVIA’’, δηλαδή σε μια περιοχή που δεν έχει καμιά σχέση με τη Μακεδονία. Μάλιστα τα Σκόπια όχι μόνο δεν ήταν μέρος της Μακεδονίας αλλά ανήκε στο βιλαέτι του Κοσσυφοπεδίου και – από το 1888 ως το 1914 – ήταν η πρωτεύουσά του! Άρα στο Βουκουρέστι δεν μοιράστηκε η Μακεδονία, αλλά τα ευρωπαϊκά εδάφη των Οθωμανών! Η αλήθεια είναι ότι γεωγραφική Μακεδονία, ανεξάρτητη και διαφορετική από την ιστορική, δεν υπήρχε τότε, ούτε υπήρξε ποτέ! Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου παραποιήθηκε προκλητικά και έχει γίνει πιστευτό ότι δήθεν ”μοίρασε” τη Μακεδονία, με την Ελλάδα να παίρνει το 55%, τη Γιουγκοσλαβία το 35%, τη Βουλγαρία το 9% και την Αλβανία το 1%. Έτσι άρχισαν να γεννιούνται οι απολύτως αστήρικτοι – γεωγραφικά και ιστορικά – όροι της Μακεδονίας του Αιγαίου, της Μακεδονίας του Βαρδάρη και της Μακεδονίας του Πιρίν! Αυτή είναι η γεωγραφία που κατασκεύασαν οι Βούλγαροι και αργότερα ο Τίτο με την προπαγάνδα τους, για να μπορούν να αμφισβητούν τη μία και ελληνική Μακεδονία. Όμως αυτά είναι ανυπόστατα! Στα πρώτα μέρη αυτού του κειμένου υπάρχουν χάρτες και αναφορές που δείχνουν ότι στην Ελλάδα ανήκει το συντριπτικό ποσοστό του 95% της Μακεδονίας και ένα μικρό ποσοστό ανήκει σε Αλβανία, Σκόπια και Βουλγαρία! Είναι ξεκάθαρο ότι η ιστορική Μακεδονία εφάπτεται σχεδόν ολόκληρη μέσα στα όρια της σύγχρονης Ελλάδας. Το υπόλοιπο 5% είναι δέκα περίπου χιλιόμετρα πιο πάνω, δηλαδή η ζώνη (από δυτικά προς ανατολικά) που περιλαμβάνει τις περιοχές: Αχρίδα (Αλβανία), Μοναστήρι – Γευγελή – Στρώμνιτσα (Σκόπια) και Μελένικο (Βουλγαρία). Άρα τα Σκόπια κατέχουν ένα μικρό τμήμα της Αρχαίας Μακεδονίας, που είναι το 10% του κράτους τους! Ίσως, γι’ αυτό τον λόγο, θα μπορούσαν να δώσουν τιμητικά το ελληνικό αυτό όνομα στον νοτιότερο νομό τους που συνορεύει με την Ελλάδα! Ως εκεί όμως! Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να οικειοποιούνται εθνότητα, γλώσσα και ιστορία που είναι τελείως ξένα με τη σλάβικη καταγωγή τους!

Λειβαδίτης Κωνσταντίνος